Straighthate/Konkave/Borderline Syndrome (29/03/2007): The report
Με σβέρκο τσακισμένο από το live του προηγούμενου βραδιού (Sepultura) (σ.Μ"A.f.A.": Πανικός!Κόλαση!) αλλά αποφασισμένος να γεμίσω την Πέμπτη μου με μουσική, έτρεξα στο ΑN να δω μερικές από τις πλέον αξιόλογες μπάντες της ελληνικής σκηνής. Τους Straighthate τους ήξερα όπως και τους Konkave, το όνομα Borderline Syndrome όμως πρώτη φορά το άκουγα. Είχα λοιπόν περιέργεια να δω και να ακούσω τη μπάντα με το ενδιαφέρον αυτό όνομα.
Οι πρώτες νότες με παραξένεψαν...οι υπόλοιπες με έστειλαν! Mιλάμε για πειραματική μουσική από αυτές που σε "αναγκάζουν" να ανοίξεις το μυαλό και τους ορίζοντές σου. Με επιρροές από Faith No More, jazz, rock, Arcturus και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, χωρίς όμως να είναι ασύνδετα τα κομμάτια τους είχαν τρομερή ποικιλία, τεχνική και..παράνοια! Πραγματικά θα πρέπει κάποιος να τους δει για να πειστεί για του λόγου το αληθές. Πολύ καλό δέσιμο και μια progressive μπάντα με την πραγματική έννοια του όρου..keep an ear open.
Η συνέχεια ανήκει στους Κonkave και έχει πλέον έρθει η ώρα για grind full speed ahead! Η μπάντα τα "σπάει" live, μιλάμε για απίστευτη ενέργεια. Νιώθουν τη μουσική τους μέχρι το κόκκαλο και αυτό τους τιμάει ιδιαίτερα. Είναι η δεύτερη φορά πους βλέπω live και τους μπορώ να πω πως τους ξαναβλέπω άνετα anytime(24/7!). ¨Επαιξαν tracks από το Ιdiocy Mode mini cd αλλά και αρκετά καινούργια με αρκετές rock αναφορές. Το moshing έγινε εντονότερο με το πέρασμα της ώρας και με τη συμμετοχή του τραγουδιστή τελειώνοντας δυναμικά το set και αφήνοντας τους πάντες ικανοποιημένους.Grind on παίδες!
Έχει έρθει η ώρα για το main act της βραδιάς που δεν είναι άλλο από τους Αθηναίους Straighthate. Το group κυκλοφόρησε πρόσφατα το πρώτο full length albu
m του και αρχίζει μια σειρά εμφανίσεων με σκοπό την προώθησή του. Πρόκειται για ένα πολυποίκιλο album βασισμένο στο grind και γεμάτο σφήνες από thrash, death ακόμα και rock στοιχεία, όλα όμως φιλτραρισμένα στο πολύ προσωπικό ύφος των Straighthate. H έναρξη σε αφήνει με τα μυαλά στα χέρια, το Indigenous έχει την τιμητική του και τα tracks ακολουθούν το ένα το άλλο με φρενηρείς ρυθμούς. Η απόδοση υπερηχητική, ο Πάνος στο μικρόφωνο αλλά και τις βουτιές στο pit είναι "μάστορας", ο Βαγγέλης στα τύμπανα αφήνει σκιές και η μπάντα σκοτώνει γενικότερα με χαρακτηριστική άνεση. Εμπειρία στο σανίδι αλλά και πείσμα μετά από τόσα χρόνια στο χώρο είναι κάτι που φαίνεται και αποδίδει. Κινητικότητα στη σκηνή αλλά και κάτω από αυτή, με τον κόσμο να δείχνει πως εκτιμάει το violent groove του group..Cannibalistic Society,μερικά καινούργια και τo set τελειώνει με το κλασικό πλέον Which one of us is gonna die first?. Ένα live που αποδεικνύει πως το επίπεδο της ελληνικής σκηνής είναι πολύ ψηλά. Μη χάσετε την ευκαιρία να δείτε live μπάντες που αξίζουν. Υπάρχει καλό υλικό, υπάρχουν group που γράφουν και παίζουν αξιόλογη μουσική..στηρίξτε τις προσπαθειές τους.
Κείμενο: Γιάννης "Rem3dy"
