Άλλο ένα βράδυ αφιερωμένο στην ελληνικά σκηνή. Άλλο ένα βράδυ γεμάτο ένταση, σουβλάκια και... βροχή! Δεν σταμάτησε να βρέχει όλη μέρα αλλά στα α*&^%$α μου. Πήρα το λεωφορείο και κατευθύνθηκα προς το An.
Πρώτο group στη σκνηνή οι Routes, με μουσικό ύφος κοντά σε αυτό των Kyuss και Planet of Zeus(κορυφαια ελληνική stoner rock μπάντα!).Groovy ρυθμοί,70's riffs παιγμένα με πάθος και έν
ταση.Καλό στήσιμο on stage και ήχος βαβουριάρης-όπως πρέπει. Η γνώμη μου είναι όμως πως ο vocalist θα μπορούσε να βάλει λίίίίίίγο γρέτσο παραπάνω στη φωνή του. Για να το τραβήξω ακόμα περισσότερο το θέμα θα μπορούσαν να έχουν γενικότερα κάπως πιο brutal φωνητικά μιας και το ύφος τους πολλές φορές φλερτάρει τους Raging Speedhorn (yeah!). Anyway, απλά μια παρατήρηση έκανα! Πολύ αξιόλογη μπάντα που θέλει ωστόσο δουλειά ακόμα...
Συνεχίζοντας,
βγαίνουν οι μάστορες Slavebreed και ήρθε η ώρα για όλεθρο. Καινούργια tracks, διασκευές(Cephalic Carnage,Napalm Death) και τα μυαλά στο blender. Aπόδοση κορυφή, σχεδόν χειρουργική και με party διάθεση. Τα φωνητικά ακόμα πιο κάφρικα με τον θε'ι'κό συνδιασμό brutal-inhale screams a la Prostitute Disfigurment, απλά δε γίνεται να τους ακούς live και να μη σε παρασείρει ο ρυθμός τους. Τρελές ποικιλίες σε ταχύτητες και minimal διάθεση σε διάρκειες. Οι ίδιοι έδειχναν να το διασκεδάζουν πολύ, ο κόσμος αρκετά εκδηλωτικός ακολουθεί με κάποια καλά pits...Tο έχω ξαναπεί: πρέπει κάποιος να τους δει live για να με καταλάβει. Οι τύποι γ@#@νε!!! Σύντομα θα υπάρξει και υλικό, οπότε keep an ear open!
Eν συνεχεία έχουμε τους The Grief Disease, ένα group με αρκετά live στο ενεργητικό 
του. Το νεαρό της ηλικίας τους δεν προσδίδει το ταλέντο τους οπότε στη σκηνή λύνονται όλες οι απορίες. Μοντέρνο metal με πολλές core καταβολές στο στυλ των A Life Once Lost και λιγότερο KSE. O ήχος, ιδιαίτερα στην αρχή, δεν τους βοηθάει όμως. Πολύ πίσω η φωνή, ανακατεμένα τα όργανα. Μετά από 3-4 κομμάτια άρχισε να ξεκαθαρίζει το πράγμα. Όρεξη υπήρχε πολλή παντως όπως και ενεργητικότητα πάνω στο "σανίδι" με πολλά σημεία να πωρώνουν τον κόσμο και να βελτιώνουν τη πρώτη εντύπωση του κακού ήχου. Αναζητήστε το promo τους Pills to Overdose Emotion. Αξίζει και έχει καλό artwork (σκάλωμά μου!) από τον κιθαρίστα της μπάντας Φώτη.
Τελευταία μπάντα της βραδιάς οι Revolting Breed. Tα παιδιά από την Πάτρα(...) κυκλοφόρησαν πρόσφατα το αυτοχρηματοδοτούμενο πρώτο τους album "Rise and Revolt". Mια καταπληκτική δουλειά από όλες τις απόψεις, ήχος, συνθέσεις, attitude. H εμφάνισή τους εκείνο το βράδι με άφησε τελείως άφωνο! Ενέργεια που ξεχείλιζε, τεχνική τρελή (ο πιτσιρικάς drummer ΣΠΕΡΝΕΙ!!), σκηνική παρουσία που παρασέρνει. Άλλη μια solid απόδειξη πως υπάρχουν απίστευτες μπάντες εκεί έξω που απλά είναι UNDERGROUND και περιμένουν να τις ανακαλύψει ο κόσμος. Μιλάμε για thrashcore με "χωσιματικά" φωνητικά και δύναμη. Όποιος γουστάρει The Haunted,Searing I και Dew Scented θα βρει καινούργιο σκάλωμα.Το μόνο αρνητικό είναι πως για άλλη μια φορά ο κόσμος είχε φύγει στο μεγαλύτερο ποσοστό του και οι Breed παίζανε μπροστά στο μισό της αρχικής προέλευσης. Οι διασκευές στο Βullethole (The Haunted) και Officer Down (Stampin’ Ground) πυροδότησαν το pit και έκλεισαν ένα πίθανο live από ένα group που κατα τη γνώμη μου έχει μέλλον. Αναζητήστε το CD τους από MySpace (κοστίζει μόνο 5 euro) και θα με θυμηθείτε.
Κείμενο: Γιάννης Νάκος
